Gister ochtend dronk ik samen met manlief een heerlijk kopje koffie op bed. Ik voelde me goed. Goed genoeg om een paar uurtjes op stap te gaan. In plaats van mijn energie op maken met het verder opruimen en schoonmaken besloten we dat we daadwerkelijk op stap zouden gaan. Maar wat gaan we dan doen? We bedachten wat uitjes bekeken de prijzen en namen een beslissing.

Eenmaal uit bed was het eerst tijd voor een ontbijtje. Bij de supermarkt werden gratis afbak bolletjes uitgedeeld in de vorm van haasjes. Iets wat ik zelf niet zou kopen maar tegen gratis broodjes zeg ik geen nee. Gelukkig bleek er geen melk in te zitten dus konden de kindjes heerlijk mee smullen. Voor mezelf had ik nog wat afbak broodjes in de vriezer. Zo zaten wij op een gewone zondag aan een luxe ontbijt.

Na het ontbijt nog even een korte wandeling met de hond. Daarna de tas pakken. Een flesje water voor iedereen en een lekker koekje. De jongens sprongen een gat in de lucht toen ze door kregen wat we van plan waren. Gaan we op avontuur? Ja jongens we gaan op avontuur. Waar naar toe dan? Waar de auto ons heen brengt. Nou dan weet papa al wat we gaan doen, want de auto kan niet sturen zonder papa. Je hebt gelijk.

In de auto hadden manlief en ik nog een knoop door te hakken. We hadden online gezien dat we voor bijna 50 euro eenmalige toegangstickets konden kopen en voor 75 euro een gezinsjaarkaart. Is dit een uitje voor een keer of zullen we later dit jaar nogmaals die kant op gaan? Wat is er allemaal te doen? Na een korte gedachte wisseling hakte we de knoop door en besloten we dat we voor de gezinsjaarkaart zouden gaan. Nu maar hopen dat we daar een juiste keus mee hebben gemaakt.

Manlief heeft van het uitstapje een filmpje gemaakt. Kijken jullie gezellig mee?

Social media, ik houd mij er altijd afzijdig van. Voor mij geen gezichtenboek, een kwetterend vogeltje of noem maar op. Het enige wat ik tot nu toe de wijde wereld in slingerde was via mijn eigen website/blog. Tot nu toe..

Ik ben overstag gegaan en heb een Instagram account gemaakt. Omdat ik vaak in livestreams te vinden ben en op die manier contacten heb met mensen over de hele wereld. Die maar al te graag mijn creaties willen zien. Maar toch verwijs ik die liever niet door naar mijn website, waar ze dan eerst door maanden van mijn persoonlijke leventje moeten scrollen voordat ze een kleurplaat tegen komen. Een instagram account leek mij dan een fijne oplossing. Zo kan ik af en toe een foto online plaatsen van mijn projectje waar ik mee bezig ben of mee kijken met andere.

Aan de ene kant is het een fijne manier van delen. Aan de andere kant staat het mij ook tegen. Ik merk dat ik nu na enkele dagen soms zo maar een half uur aan het klikken en scrollen ben. Dat was precies de reden waarom ik er niet aan wilde beginnen. Wat een aantrekkingskracht heeft social media.

Wil je graag met me mee kijken? Op instagram ben ik te vinden als Amandjuh88.

Hebben jullie social media accounts? Wat vinden jullie het grootste voordeel en nadeel?

Nu ik ben overgeschakeld naar standje rust merk ik dat ons huis langzaam veranderd. Het word rommeliger om mij heen. Er vormt een laag stof op de vensterbanken. De was stapelt zich op. Was die ik wel gewassen en opgevouwen heb staat al dagen in manden te wachten op de overloop tot ik het in de kasten opberg. Er verschijnen vette vinger en handafdrukken op de raampjes van de deur in de woonkamer. Het toilet kan eigenlijk wel een sop beurt gebruiken. De bedden zou ik eigenlijk ook weer moeten verschonen, het beddengoed ligt er nu een week op. Maar ja dat betekend nog meer was. Om nog maar te zwijgen over de keuken. De vaatwasser staat nog vol met schone vaat. Op het aanrecht stapelt ondertussen de vuile vaat zich op. Over het gasfornuis is ook al een aantal dagen geen sopje gehaald.  Ik merk dat ik er onrustig van word.

Nu wil ik niet zeggen dat ons huis altijd super opgeruimd en schoon is. Nou ja, meestal is dat wel het geval. Ik voel me simpel weg een stuk fijner in een opgeruimd huis. Ik word er kriegelig van als spullen op plekken staan waar ze niet thuis horen. Het liefst zou ik nu alles tegelijk opruimen en schoonmaken. Maar ik weet ook dat daar mijn valkuil zit. Op momenten als deze weet ik dat een kastje per dag methode het beste werkt om overzicht te krijgen zonder dat mijn lijf in stort.

Om nu de meeste rust te krijgen kies ik een taak uit per dag en dat is het. Als ik me letterlijk aan de een kastje per dag methode zou houden. Zou dat betekenen dat ik elke dag een kastje, lade, plank oid helemaal grondig opruim en schoonmaak. Omdat het voor mij nu veel te chaotisch is kies ik er voor om bijvoorbeeld het toilet te soppen en een wasje aan te zetten. Als ik me goed genoeg voel in de middag stop ik de was nog in de droger en thats it. Dan blijft er energie over om de volgende dag bijvoorbeeld het gasfornuis te soppen en dan weer terug te schakelen naar standje rust voor de rest van de dag. Laat de energie het toe dan kies ik een klusje uit die hoog op het lijstje staat. Heb ik een dag geen energie dan is het niet anders en doe ik niets.

Ondertussen spoor ik de kinderen aan om zoveel mogelijk hun eigen spullen op de juiste plekken terug opruimen. Dat scheelt al een berg aan dingetjes die overal rond zwerven.

Vanaf 6 jaar mogen de jongens een kinderfeestje geven. Het eerste feestje wat wij gaven voor oudste was bij ons thuis. We begonnen met het versieren van cakejes daarna deden we diverse spelletjes (in huis omdat het slecht weer was) en sloten het feestje af met het eten van frietjes. Energie technisch hakte het thuis feestje er bij mij enorm in. Daar had ik me flink op verkeken. De voorbereidingen, het feestje zelf en tot slot het opruimen en schoonmaken. Afgelopen november werd zoontje 7 en nog steeds had hij zijn feestje niet gehad. Inmiddels is jongste zoontje ook jarig geweest en 6 geworden waardoor ook hij een kinderfeestje mag geven.

Een thuis feestje zag ik deze keer niet zitten en in overleg met manlief besloten we dat we beide feestjes tegelijk zouden geven. Op een middag en dan ergens naar toe. Beide zoontjes mochten 4 kindjes kiezen. Bij elkaar gaan we dus met 10 kindjes op stap. Maar hoe krijg je die kindjes dan op locatie. Na wat brainstormen waren we het er al snel over eens dat we de kinderen op locatie laten brengen en ophalen door de ouders.

Dan nog het dillema wat zullen we gaan doen? Beide jongens vinden het super leuk om films te kijken. Zou een bioscoop feestje wat zijn? Na wat wikken en wegen besloten we dat ze daar eigenlijk nog wat te jong voor zijn. Hoewel we weten dat de jongens goed stil kunnen zitten weten we ook dat ze graag bepaalde kindjes willen uitnodigen die erg doenig zijn. Het is fijn als ze hun energie dan ook kwijt kunnen.

Een binnenspeeltuin dan misschien? Hier in de buurt zit een indoor speelhal. Daar worden wel vaker kinderfeestjes gegeven. Manlief besloot de vestiging op te bellen en te vragen naar de mogelijkheden. We prikte een datum en reserveerde. Een kinderfeestje, zonder taart maar wel onbeperkt limonade en spelen, frietjes met een snack en tot slot een traktatie zakje mee naar huis. Voor dit alles word slechts een prijs berekend van 12 euro per kindje.  Slechts, tja. Het is heel wat duurder dan een feestje thuis. Daarin tegen hebben we thuis de rotzooi niet. Vermaken de kinderen zich hopelijk prima en kunnen we zelf rustig een kop koffie drinken, kleuren, huiswerk maken, een boek lezen, wat werken op de laptop of noem maar op.

De uitnodigen brachten we langs waarop duidelijk het adres vermeld stond van de locatie. Al snel kregen we de ene vraag naar de andere of er een mogelijkheid was dat we kindjes konden ophalen van de bso, van thuis, mee uit school een broodje konden eten bij ons etc. De vragen overvielen mij en ik gaf aan dat ik er later op terug zou komen.

Hoe langer ik er overnadacht hoe meer ik bij mijn standpunt wilde blijven. Met een twingo is het nu eenmaal niet zo makkelijk om een aantal extra kindjes mee te nemen. Zelf gaan fietsen is voor mij simpel weg geen optie. Manlief een aantal keer open neer laten rijden dan? Nee, dat is ook niet handig. Iemand anders vragen of die voor ons kindjes heen en weer konden rijden. In mijn hoofd passeerde er diverse opties of mogelijkheden. Tot manlief mij er op attendeerde dat ze ons vroegen of het mogelijk is, gewoon een nee is natuurlijk ook een optie. Waarom moeten we van hun probleem ons probleem maken? Dat inzicht zette mij aan het denken. Het is natuurlijk ook zo. Ik besloot om degene een berichtje terug te sturen dat het helaas niet mogelijk is. Punt. Gelijk voelde ik me ook ergens schuldig. Want wat nou als het vriendje of vriendinnetje daardoor niet op het feestje kan komen. Dat zou ik jammer vinden voor zoontje. Gelukkig ontvingen wij al snel een berichtje over een vriendje dat het op een andere manier geregeld is. Een ander kindje kan met iemand anders mee die ook is uitgenodigd en zo hadden er al twee een oplossing gevonden buiten ons om. Op het moment van het feestje bleek dat ook het laatste kindje aanwezig kon zijn. Die werd door een buurman afgezet op locatie.

De jongens hebben een top feestje gehad. Ze konden naar hartelust spelen. Alle kindjes waren aanwezig die ze hadden uitgenodigd. Wat super leuk en gezellig was. Hoewel we helemaal gebroken waren aan het einde van de dag. Beviel het ons zeer goed. Het is zeker voor herhalingvatbaar.

Hoe vieren jullie kinderfeestjes?

Zondag ging ik samen met manlief al vroeg op pad. De jongens brachten we om 9 uur naar opa en oma toe. Ze hadden er niet zo’n zin in. Een hele dag bij opa en oma. Ze wilde liever met ons mee. De grap is dat ze normaal elk weekend uren bij opa en oma te vinden zijn om spelletjes te doen. Maar nee wij hadden een uitje voor twee op de planning dus de jongens mochten niet mee.

De rit richting Scheveningen was nogal stil. Ik had een migraine aanval en alles was me eigenlijk te veel. De timing was alles behalve ideaal. Maar afzeggen was voor mij geen optie. Eenmaal in Scheveningen hadden we nog tijd voor een korte wandeling en een kop koffie. We besloten opzoek te gaan naar een restaurantje aan de boulevard. Op ons gemakje dronken we koffie en aten we een broodje. Altijd een feestje als er glutenvrije mogelijkheden zijn! Langzaam voelde ik de intensiteit van de hoofdpijn afnemen. Kwart voor 12 stapte we het theater binnen. Iets aan de late kant bleek. Hoewel de voorstelling pas om 12 uur zou beginnen zat de zaal al behoorlijk vol. We zaten nog maar net op onze stoelen toen de lichten dimde en de muziek begon te spelen.

Wat een beleving! Zo mooi en prachtig. De dans, zang het decor alles klopte. Ik heb heel veel bewondering voor de mensen op het podium. Die samen een pracht stuk hebben neergezet. Manlief en ik hebben dan ook enorm genoten. De rit naar huis ging een stuk sneller voor mijn gevoel dan de heen weg. We kletste honderd uit over alles wat we gezien hadden.

We waren rond half 5 weer thuis en haalde de jongens op bij opa en oma. De jongens wilde helemaal nog niet mee naar huis. Het was veel te leuk bij opa en oma. Zo gaat dat dus altijd. Dus dronken we eerst nog een kop koffie voor we richting huis gingen. De jongens waren gezellig naar het tuincentrum geweest waar ze limonade hadden gedronken. De rest van de dag was gevuld met spelletjes doen met opa, kleuren en spelen met de LEGO. Ook zij hadden dus een zeer geslaagde dag.

Als afsluiter van de dag haalde manlief een maaltijd af bij de Griek. Ik was stiekem opgelucht dat ik zelf de keuken niet in hoefde om te koken. Ik liet het me dan ook dubbel zo goed smaken.

Na zo’n intensieve dag zat er voor mij niets anders op dan op tijd mijn bed in te gaan (7 uur). De afgelopen dagen heb ik vooral veel gerust en nagenoten van de beleving.

Bezoeken jullie wel eens een musical? Ben je al naar the lion king geweest? Zo ja, wat vond je ervan?

Sinds oudste zoontje wekelijks zijn zakgeld krijgt heeft hij al een spaardoel. Hoewel hij het eerste half jaar slechts 50 cent per week kreeg wist hij het zeer zeker. Die LEGO trein daar wilde hij voor sparen. Ook als het lang, heel lang zou duren. Hij kon het.

In november was hij jarig en had hij bijna het bedrag bij elkaar. Nog enkele euro’s en dus ook weken verwijderd van zijn aankoop. De LEGO trein was echter in de aanbieding voor 149 euro. Hij telde de weken af en kon de aankoop bijna doen en toen was de aanbieding helaas voorbij. Nu hadden wij hem het resteerdende bedrag kunnen lenen. Maar dat hebben wij niet gedaan. Hem nu al leren dat als je niet genoeg hebt dat je het gemakkelijk kunt lenen is niet de les die wij hem mee willen geven.

Super trots was hij toen hij ons vertelde dat hij het bedrag bij elkaar gespaard had. We zochten de prijs op en helaas de aanbieding was voorbij. Voor die zelfde LEGO trein vroeg de winkel nu 199 euro. Zoontje begreep er helemaal niets van. Hij was boos op de winkel en vond het niet eerlijk.

Ik legde hem uit dat dit de normale prijs was maar dat ze soms iets in de reclame doen en dat het zelfde product dan goedkoper is. Dat ik voor de boodschappen in de folder kijk wat er in de reclame is en dat we die groente dan in die week eten omdat het de volgende week dezelfde groente duurder is. Zoontje leek het te begrijpen. Hij vroeg zelfs of we rode bietjes konden eten of zijn die niet in de reclame? Het was een mooi moment om hem te vertellen dat het soms niet erg is om de gewone prijs ergens voor te betalen als je iets heel graag wilt. Dus vroeg ik hem of hij graag rode bieten wilde eten? Ja, was zijn antwoord. We keken in de folders (app) of er ergens in een supermarkt rode bietjes in de reclame waren maar helaas. Ik vertelde hem dat prijzen in alle winkels anders zijn en dat de winkel zelf kan kiezen wat er in de reclame is. Dat vond hij maar raar.

Hij besloot dat hij de LEGO trein nog steeds heel graag wilde. Dat hij dus nog langer moest door sparen. Af en toe keken we via internet of de set ergens in de reclame was. Het viel zoontje op dat de prijs op sommige dagen zelfs nog duurder was. Toch liet hij zich niet ontmoedigen.

Vorige week zagen we dat de LEGO trein via een bepaalde website slechts 136 euro koste. Een koopje vergeleken met de 199 euro die ze in de speelgoedwinkel vragen. Hij vroeg aan manlief of hij het zou kunnen bestellen. Manlief gaf aan, dat als je iets koopt op internet dat je er soms wel een paar dagen op moet wachten. In de winkel pak je wat je graag wilt kopen en rekent het af bij de kassa en je kunt het direct mee nemen. Maar via internet moet je wachten op de postbode. Omdat wij het op vrijdagmiddag bestelde na 4 uur zou het pakket op zijn vroegst op dinsdag geleverd kunnen worden. Zoontje zei tegen manlief dat hij echt wel nog een paar dagen kon wachten. Als hij het verschil bij elkaar zou moeten sparen zou het immers veel langer duren. Daar had zoontje inderdaad een punt. Samen met manlief plaatste hij de bestelling. Direct werd ook de spaarpot tevoorschijn gehaald. Hij telde zijn geld en betaalde manlief de 136 euro. Het wachten kon beginnen.

Afgelopen dinsdag kwam de postbode inderdaad een mega pakket afleveren. Zoontje glunderde helemaal van trots en kon bijna niet wachten om het pakket te openen. Helaas was het tijd om weer richting school te gaan dus werd zijn geduld nog even op de proef gesteld. Wij moesten hem wel beloven dat we echt niet stiekem het pakket open zouden maken. De middag had hij afgesproken met een vriendje dus het pakket moest nog langer wachten. Na het avond eten was het dan zover. Ik hielp hem bij het openen van het pakket. Zijn verbazing was groot dat er niet alleen de bestelde set in zat maar ook een klein presentje. Een LEGO paashaas. Mama hoe kan dat nou? Dat hebben we toch niet besteld? Ook zat er een (oud) LEGO tijdschrift in. Oudste zoon was dol gelukkig met zijn extraatjes. Nu was het tijd voor het echte werk. De grote LEGO doos open maken  en kijken wat daar allemaal uit tevoorschijn zou komen. Het kon hem niet snel genoeg gaan. Zakje na zakje haalde hij uit de verpakking vandaan. Wauw mag ik dat allemaal bouwen? Af en toe maakte hij een vreugde dansje tussen door en sprong hij op en neer door de woonkamer. Nadat de hele tafel vol lag met LEGO nam zoontje eens goed de tijd om alles op zijn gemakje te bewonderen.

Omdat het inmiddels al rond zes uur was en hij normaal gesproken rond 7 uur naar bed gaat vertelde wij hem dat hij slechts 1 zakje/boekje zou kunnen gaan maken voordat het bedtijd was. Aan hem de keuze of hij iets wilde bouwen of liever zou willen wachten. Gelijk werd er wat uitgezocht en druk gebouwd.

Vandaag was zoontje al vroeg wakker en door de staking ook nog eens vrij van school. Vol goede moed begon hij dan ook al om half 7 vanmorgen met zijn LEGO project. Toen ik zelf rond half 8 naar beneden liep was ik verbaasd te zien dat hij al een aantal dingen in elkaar had. Even na 9 uur had hij zelfs de complete trein al gebouwd. Zoontje is zo trots als een pauw. (En wij ook!) Niet alleen omdat hij het helemaal zelf in elkaar kon zetten maar vooral ook omdat hij er helemaal zelf voor gespaard heeft.

Soms is het wel eens fijn om te kijken hoe we er voor staan. Wat zijn onze schulden? Hoe staat het met de hypotheek? Nog steeds onderwater? Of hebben we de voetjes al weer op het droge?

Om te beginnen kijk ik naar onze schulden last. Op dit moment staat er een bedrag open van 176.611 euro aan hypotheek. Daarbij hebben we een lening afgesloten voor  verbouwings werkzaamheden. Daar staat op dit moment nog een bedrag open van 12.327 euro. Bij elkaar opgesteld is 188.938 euro.

De WOZ waarde van onze woning is nu 177.000 euro. Als je dat vergelijkt met alleen het open staande hypotheek bedrag. Dan zijn we nu boven water. Onze woning is meer waard dan de openstaande hypotheek. Dat is een fijn gevoel. Echter hebben we ook te maken met een extra schuld. Waardoor we dus helaas in de min afsluiten. 188.938-177.00= 11.938 euro in de min.

Ik weet dat ik voor een juist beeld ook de waarde van de auto en onze andere persoonlijke bezittingen zou moeten mee nemen. En niet te vergeten ons spaargeld toch laat ik dat deze keer buiten beschouwing. Want ik vind het erg lastig in te schatten wat alles waard is. Daarbij komt dat veel dingen afhankelijk zijn van wat een ander er voor zou willen betalen. Voor ons zou iets veel meer waard kunnen zijn dan voor een ander. Dat is de reden waarom ik er voor kies om het niet mee te nemen in mijn berekening.

Over het algemeen ben ik erg tevreden over hoe we er voor staan.  We hebben nog steeds de wens om dit jaar de lening van het verbouwen af te lossen. Als dat ons lukt dan kunnen we 2018 afsluiten in de groene cijfers.