Enige tijd geleden kwam jongste uit school naar me toe met de vraag mag ik met dat kindje spelen? Heel even stond ik met mijn mond vol tanden en toen wist ik uit te brengen bedoel je … Ja die bedoel ik. Natuurlijk schat, we zullen eens kijken wanneer we wat kunnen afspreken.

Iedereen kent ze wel. Het gezin dat alles voor elkaar lijkt te hebben. Waarvan de kinderen diverse clubjes bezoeken en overal in uit lijken te blinken. Waarbij moeders altijd vooraan staat terwijl ze er ook nog een carrière naast heeft. Een onvermoeibare duizendpoot. Nou ja, dat is hoe ze overkomt.

Samen met de moeder van het kindje maakte ik de afspraak dat ze daar zouden gaan spelen. Niet zonder reden aangezien mijn energie niveau de laatste tijd ver onder het nul punt gezakt is. Het moest een maandag zijn, want de maandag was voor speeldate’s. Helemaal prima maandag zal het zijn.

Vandaag was het zover, het speelafspraakje. Omdat ik vergeten was om mijn telefoonnummer te geven moest ik als nog richting school. Kon ik gelijk jongste nog een allergeen vrije versnapering toe stoppen. De school was inmiddels uit maar de moeder zag ik nog nergens. Geen probleem we wachten wel even. In de natte sneeuw en snijdende wind duren 5 minuten best lang. Het kindje spotte moeder en rende er enthousiast op af ik liep samen met zoontje haar kant op. Al schor voetend bekende ze dat ze het speel afspraakje vergeten was en dat het echt niet uit kwam vandaag bij haar thuis. Daar sta je dan in de kou op het plein met het gevoel alsof je de marathon hebt gelopen, twee beteuterde gezichten keken me vragend aan. En ik? Natuurlijk zei ik ja! Pff waarom. Waarom kon ik niet gewoon nee zeggen? Ze gaf me haar telefoon nummer en vroeg me nog even ons adres te appen. Natuurlijk geen probleem! Tot straks.

Bij thuis komst wist ik een ding al zeker. Als ik zou gaan zitten zou ik niet meer overeind kunnen komen. Dus de enige optie was om In beweging te blijven en ver over m’n grenzen heen gaan. Want ik wilde niet die moeder zijn die de hele middag met een kopje thee op de bank zit. Ik besloot dus eindelijk de berg groentes uit de koelkast een door de keukenmachine heen te gooien en zo panklare wokgroente pakketjes te maken voor in de vriezer. Terwijl ik tergelijker tijd een heerlijk gerecht bereide.

Het was een lange tot straks, een lange lange tot straks. Ik heb de hele middag geprobeerd de klok vooruit te kijken maar helaas. De combinatie bleek niet echt heel succesvol te zijn. Beide kinderen zaten niet bepaald op dezelfde lijn wat interesses betreft. De een wilde dit niet en de ander dat niet en zo gingen er vele minuten verloren. Ik ben niet iemand die de kinderen gaat entertainen. Zoontje had een gast dus zal hij dus ook zelf voor die gast moeten zorgen. Twintig minuten voor ophaal tijd was er eindelijk een compromis gesloten en werd er gespeeld.

Zelfs manlief kon het niet laten om een kwartier voor ophaaltijd nog even de stofzuiger en stoomreiniger door de woonkamer te slingeren. Toen was eindelijk het moment daar, het einde van het speelafspraakje. Wat schetste onze verbazing? Het was niet moeder die het kindje kwam ophalen maar vader. Tja, moeder heeft haar dag niet vandaag. Aha! Dus toch. Zelfs een onvermoeibare duizendpoot zit het niet altijd mee. Niets is wat het lijkt.

Dus de rest van de avond kan ik weer heerlijk op de bank kruipen met het kopje thee en voor de volgende keer, dan zeg ik tegen deze speeldate gewoon nee!

Na een periode van wikken en wegen. Oriënteren en kijken en weer verder zoeken hebben wij onze match gevonden. Met trots stel ik jullie voor aan onze monster.

We hebben monster donderdagmiddag opgehaald, een heerlijk klein monsterlijk hoopje bul. Thuis merkte ik aan haar dat ze wel erg rustig was. Dat kan natuurlijk van de stress en alle nieuwe indrukken komen. Toch had ik een onderbuik gevoel dat er iets niet helemaal klopte. Op het moment dat ze niet wilde eten schoof ik dat ook weg onder stress, en haar waterdunne ontlasting was voor mij ook niet direct alarmerend. Zo’n klein hummeltje wat uit het nest weg gehaald word heeft nou eenmaal een hoop te verwerken.

Vrijdag ochtend wilde monster slechts enkele hapjes eten. Een pup hoort de etensbaks leeg te eten voor je met je ogen kan knippen. Tenminste dat zijn we gewend van onze vorige honden. Het leek ons verstandig om te overleggen Met de fokker. De fokker wilde haar direct komen op halen om mee te nemen voor een dierenarts bezoekje. We zouden haar dan na 3 dagen weer gezond en wel terug krijgen. We gaven aan dat we dan wel eerst het aankoopbedrag retour wilde om haar dan na 3 dagen weer terug te kopen. De fokker gaf aan dat, dat niet zijn manier van zaken doen was en dus zagen wij van zijn oplossing af en besloten bij onze eigen dierenarts een afspraak te maken. De verrassing was groot toen we bij de dierenarts hoorde dat de fokker contact had opgenomen en de rekening zou voldoen. Er bleek in het nest een pup te zijn met cocciodiose, bij onze monster was dat helaas ook het geval. Ze kreeg medicijnen voorgeschreven en de rest van de pups uit het nest ook de dierenarts zou dat regelen met de fokker.

Zaterdagochtend at ze haar bakje met smaak leeg. Ze keek een stuk helderder uit haar oogjes en ging voorzichtig op onderzoek uit in de woonkamer.

Zondag merkte we aan pixel dat ze niet helemaal lekker was, ook zij had waterdunne ontlasting. Zou het de kou zijn? Of zal ze ook besmet zijn met cocciodiose. We besloten het nog een dagje aan te kijken en de ontlasting van maandagochtend af te wachten. Helaas geen verbetering dus namen we contact op met de dierenarts. Die bevestigde ons vermoeden van een mogelijke besmetting. Dus ook voor pixel werd de behandeling gestart.

Inmiddels zijn we bijna een week verder en de pups zijn hersteld. Het is een heerlijk stel samen. Ze eten, spelen en slapen samen.

iedereen kent wel de uitdrukking niet denken maar doen. In het doen ben ik meestal niet zo goed. Maar in het denken of dromen ben ik gespecialiseerd. Uren lang kan ik druk zijn met het creëren van een plan in mijn hoofd. Vele onderwerpen waar ik een berichtje over schrijf heb ik in mijn hoofd al een aantal keer geschreven voor ik de mogelijkheid heb om het daadwerkelijk te vertalen naar een schrijfsel op deze site.

Soms lijkt een plan voor mij echt briljant en in mijn hoofd klopt dan ook alles. Als ik mijn briljante plan wereldkundig maak, of nou ja vertel aan manlief. Moet hij vaak glimlachen en zegt hij tja daar heb je goed overnagedacht niet? Alleen in de praktijk is dat geen optie omdat… En daarmee is de kous af want hij heeft meestal gelijk. Echter heel soms omstaat er in mijn hoofd een plan wat misschien niet heel realistisch lijkt. Wat na enige overdenkingen misschien zo gek nog niet is.

Na een aantal gesprekken met manlief hebben we onderzocht wat de mogelijkheden zijn. Daaruit zijn een aantal stappen naar voor gekomen. Als we die stap voor stap doorlopen kunnen we het groots denken project realiseren. Graag neem ik jullie dit jaar mee op deze reis. Word vervolgd…

Elk jaar heb ik voor mezelf een onderwerp wat voor mij centraal staat. Voorgaande jaren was ik vooral opzoek naar balans. Helaas is het vinden van balans nog niet goed gelukt. Het lijkt zo makkelijk om iets in balans te brengen maar niets is minder waar. Omdat mijn lichaam elke dag anders reageerd op dingen is het knap lastig om een soort formule te vinden wat altijd werk. Van balans is er eigenlijk geen sprake elke dag is het aanpassen en omschakelen naar wat op dat moment wel of niet mogelijk is. Op het moment dat ik dat realiseerde ben ik eens gaan nadenken wat voor 2019 dan een passend onderwerp zou zijn. Daarbij kwam ik uit op het woord comfortabel.

Comfortabel leven ja, dat klinkt als muziek in mijn oren. Hoe ik dat wil gaan doen is vooral kijken wat er op welk moment nodig is om mijn comfort te verhogen. Nu maar ook voor in de toekomst.

Heb ik veel pijn en ben ik die dag alleen in staat om te liggen zal ik vanaf nu dus proberen om te kijken hoe ik het zo fijn mogelijk voor mezelf kan maken. Een warme deken, een leuke serie, een gezellig kaarsje aan noem het maar op.

Een comfortabel leven is niet iets wat ik alleen voor mezelf graag wil. Ik vind dat ook belangrijk voor de rest van het gezin. Ik zal dan ook regelmatig nadenken over hoe ik het zo comfortabel mogelijk kan maken voor ze. Uiteraard binnen mijn eigen mogelijkheden.

Voor mij is een opgeruimd en schoon huis ook een belangrijk puntje in een comfortabel leven. Ik vind het fijn als mijn huis ruim is en de hoeveelheid overbodige spullen zo beperkt mogelijk is. Soms zijn de in mijn ogen overbodige spullen juist nodig om het comfort van een ander gezinslid te verhogen. Met in het bijzonder de hoeveelheid zooi die de kinderen het huis in slepen.

Financieel gezien zou ik het een comfortabel idee vinden dat onze schuld afgelost is. Dat geeft rust en is ook nodig om dit jaar een stap te zetten in de juiste richting van ons groots denken project, waarover later dit jaar meer.

Staat een comfortabel leven gelijk aan een leven vol met luxe en grote uitgave? Ik vind van niet. In mijn ogen hoeft een comfortabel leven niet veel geld te kosten. Wat voor de een als comfortabel word ervaren kan voor een ander zeer onprettig zijn. Het creëren van je eigen comfortabele leven is dan ook maat werk.

Leef jij al jou meest comfortabele leven binnen je mogelijkheden? Wat is voor jou van belang om het comfort in je leven te verhogen?

…Is er niets fijner dan heerlijk te knuffelen, in het bijzonder bulle knuffelen. Voorheen als het even lichamelijk niet zo lekker met mij ging kwam Turbo altijd bij me liggen. Ze week dan nauwelijks van mijn zijde. Maar Turbo is niet meer. Ik ben dan ook erg dankbaar dat Pixel die rol haar fijn weet te vervullen.

Dit is een kleine greep uit de heerlijke knuffel momentjes van de afgelopen maanden. Hopelijk hebben jullie genoten van de puppy spam en zal ik binnenkort terug zijn met een terug blik over onze doelen van 2018 en plannen voor 2019.

Zo rond de feestdagen houd de vraag me bezig, wat geef je iemand die alles al heeft? In dit geval onze kinderen. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert en weten zelf ook niets meer te vragen. Ik ben van mening dat genoeg ook genoeg is. Als een kind niet meer weet wat te vragen dan heeft het meer dan genoeg en is er geen noodzaak om ze te overspoelen met meer. Toch stonden we in ook in twee strijd want zoontje geloofd nog in de goed heilig man. Een pakjes avond zonder pakjes is niet hetzelfde. Lang heb ik er overnagedacht om toch iets passends te vinden.

Op het moment dat we de boodschappen aan het uitpakken waren en zoontje voor de zoveelste keer kwam vragen of hij alsjeblieft de doos mocht gebruiken om te knutselen als wij hem niet meer nodig hadden. Wist ik het ideale cadeau voor hem. Je maakt hem namelijk niet blijer dan met een lege doos. Dat klinkt misschien raar om een lege doos cadeau te doen maar ik wist dat het gewaardeerd zou worden.

We zochten een zo groot mogelijke doos uit, vulde die met vele andere dozen in verschillende maten.  Het bleek een schot in de roos. Zoontje kan naar hartelust knutselen. En mocht hij er uit op uitgekeken zijn kan het zo bij het oudpapier.

Het is ook fijn om te realiseren dat dure cadeaus niet altijd beter zijn. Maar dat juist de waarde zit in de aandacht en tijd die iemand steekt in het vinden van een passend cadeau.

Zonnepanelen staan al lange tijd op ons wensenlijstje. Met een prachtig dak op het zuiden in de juiste hoek is het idee zo gek nog niet. We hadden echter meer op ons wensenlijstje staan. Vele klussen die hadden voorrang op de zonnepanelen. Want we zijn van mening dat de basis van het huis eerst goed moet voor we gaan investeren in een soort van luxe. Erg logisch is het ook niet om eerst zonnepanelen aan te schaffen om vervolgens dakpannen te gaan vervangen. Of om eerst de dakpannen te vervangen voor dat de dakgoten vernieuwd worden.

Toen we dit huis kochten maakte we een lijstje met de meest logische volgorde. De afgelopen jaren hebben we al vele klussen kunnen afstrepen. Afgelopen zomer hebben we de dakgoot en de dakpannen laten vervangen. Waardoor zonnepanelen een mogelijke optie werden. Manlief vroeg diverse offertes aan, liet een aantal berekeningen maken. Wat is geschikt voor onze situatie. Daaruit kwam dat we ruimte hebben op ons dak voor 10 zonnepanelen. Vergeleken met ons verbruik en met oog op de toekomst besloten we om ook voor 10 zonnepanelen te gaan.

Na vele plussen en minnen te hebben afgewogen maakte we een afspraak voor het plaatsen van de zonnepanelen. Op 29 augustus werden de panelen gemonteerd. Alles werkte na behoren maar we constateerde dat de panelen scheef lagen. Omdat de monteur door moest naar een volgende klus maakte we een nieuwe afspraak. Een week later werd het probleem netjes verholpen. Hoewel de panelen prima functioneerde wil het oog wat. Helemaal omdat de buren een paar huizen verder op ook al zonnepanelen op hun dak hebben liggen. Zag het er niet netjes uit dat het niet in een lijn lag.

Door de prachtige September maand hebben we al heel wat opgewekt. Het is erg leuk om de grafiekjes te bekijken en maakt ons nog bewuster van ons energie verbruik.