Al jaren hebben wij een nee, nee sticker op de deur. Dat bevalt ons uitstekend. Ik weet nog dat ik in het begin moest wennen dat de hoeveelheid oud papier zo was afgenomen. Ook moest ik wennen dat we geen reclame folders meer ontvingen. Gelukkig is daarvoor een super handige app op de markt waar je naar hartelust kunt bladeren in alle folders die je maar wilt zonder dat er ladingen papier voor nodig zijn.

Als we plantjes water geven bij mensen die op vakantie zijn verbazen wij ons er altijd over hoeveel post daar ligt. Elke dag! Bij ons gaan er Soms dagen voorbij zonder dat er post binnen komt.

Sinds het paneel in onze voordeur is vervangen en dus ook onze brievenbus hebben wij nu geen nee, nee sticker meer. De monteur was slechts 10 minuten weg of de eerste krant viel al op de mat. O ja, een krant dan moeten we snel een nieuwe sticker gaan halen want dit is ook zonde. Hij gaat namelijk ongelezen zo bij het oud papier. De volgende dag viel er een pakket folders op de mat. Van de klap waarmee het pakket folders op de mat viel schrok ik me een ongeluk. Totaal niet meer gewend aan dit onverwachte geluid. Normaal gesproken zou de PostNL medewerker ons huis meestal voorbij lopen nu werpt zelfs deze medewerker op bijna dagelijkse basis reclame materiaal in onze brievenbus.

Elke dag dat onze brievenbus zonder sticker blijft is er eigenlijk een te veel. Helaas moet het echt wachten tot ik voldoende energie heb om me richting gemeentehuis te begeven om die felbegeerde nee,nee sticker op te halen.

Hebben jullie een nee,nee sticker op de brievenbus?

Samen met de jongens liet ik pixel uit. We waren nog maar net buiten en het begon heel hard te regenen. Ik stelde de jongens voor om alvast naar huis toe te gaan dan zou ik al snel volgen, zodra de hond haar behoefte had gedaan. Ik gaf mijn huissleutels aan de jongens en vertelde ze de deur dan wel op een kier te houden zodat ik nog naar binnen kon.

Op het moment dat ik op de stoep stapte en voor de deur stond zag ik dat de deur bijna dicht viel dus ik besloot met mijn voet een klein tikje tegen de deur te geven zodat deze verder open zou gaan voordat hij dicht viel. Helaas liep het iets anders en inplaats van een deur die open ging hoorde ik een zachte tik gevolgd door rinkel de kinkel. Manlief die op dat moment lag te slapen voor de nachtdienst, schoot recht overeind en kwam half slapend naar beneden gerent. Blij dat er niemand gewond was maar al snel zag hij dat het glas in de voordeur stuk was. Er volgde eerst een diepe zucht met daarna een ‘ik ga me aankleden’.

Terwijl ik de scherven in de stromende regen opveegde belde manlief met de verzekering. Ja hoor daar bent u voor verzekerd, we sturen morgen iemand bij u langs om de ruit in te meten. Een fijne avond nog meneer.

Tijdens het in meten stuitte we op een verrassing. De ruit kan helaas niet worden vervangen. Er moet een geheel nieuw paneel worden geplaatst in de voordeur. We kregen een folder in onze handen gedrukt of we even direct een keuze konden maken welk paneel hij voor ons moest bestellen. Ik voelde me enorm overvallen dat had ik niet zien aankomen. Op dat soort momenten ontstaat er altijd een soort kortsluiting in mijn hoofd. Manlief wees een aantal panelen aan en ik wist nog net uit te brengen, Uhm nou doe die dan maar. Gelukkig kon manlief wel goed schakelen op de situatie en bestelde een antraciet paneel aan de buitenkant maar een crème kleur aan de binnen kant.

Dat bestelde paneel liet behoorlijk op zich wachten op het moment dat er een ruime 10 weken was verstreken na de bestel datum besloot manlief een telefoontje te wagen naar de verzekering. Die moest concluderen dat er iets niet helemaal goed gegaan moest zijn aangezien ze de nota al voldaan hadden. Er werd actie onder nomen richting het bedrijf wat het paneel zou komen plaatsen en enkele dagen later werden we gebeld voor een afspraak. Het paneel had blijkbaar een tijd in de opslag gestaan en ze wisten niet meer naar wie die toe moest.

Op het moment dat de monteur eenmaal aan de slag ging duurde het slechts een kwartier voordat het paneel was vervangen. Behalve het nieuwe uiterlijk van de deur, herinnert er niets meer aan mijn ongelukje.

Om ons groots denken project een kans van slagen te geven Is het belangrijk om het stapsgewijs aan te pakken. We moeten vooral niet te hard van stapel lopen. Elke stap moet goed doordacht worden en uitgevoerd. Kleine tegenslagen kunnen grote gevolgen hebben en dat beseffen we goed. Ondanks dat ik nog niet veel los kan laten over het project neem ik jullie wel graag mee op onze reis.

De eerste stap die we moeten zetten is een stap die vorig jaar al op de planning stond maar wat er gedurende het jaar hebben uitgesteld. Namelijk het aflossen van de lening. We hebben voor het plaatsen van het dakkapel een krediet afgesloten en daar staat nog een bedrag open om een tweede stap te kunnen nemen moet het krediet weg zijn. Om dit te realiseren heb ik samen met manlief een aflosplan gemaakt.

Ons doel is om in een half jaar 9200 euro af te lossen. Dat is erg veel geld en we zullen dan ook alles op alles moeten zetten om dat te kunnen realiseren. Toch is het niet onmogelijk. Aangezien we in het komend half jaar ons vakantiegeld en belasting teruggave tegemoet verwachten.

Hebben we slechts een half jaar? Nee niet om alle stappen te door lopen. Voor het einde van het jaar hopen we toch wel om het groots denken project rond te hebben.

Mocht tijdens deze stap toch blijken dat het project niet voortgezet kan worden is in ieder geval het krediet weg en dat is hoe je het ook went of keert een fijne ontwikkeling.

Zoals zo vaak bij het maken van plannen kwam er van alles tussen door. Waardoor ons groots denken project enige vertraging heeft opgelopen. Echter is het nog niet van de baan en houden we ons nog steeds vast aan ons doel om het te kunnen realiseren aan het einde van het jaar. Ook met het aflossen hebben we de afgelopen maanden stappen gemaakt. Misschien niet zulke grote stappen als gehoopt maar elke aflossing is er een in de goede richting. Er staat nu nog een bedrag open van 5750 euro.

Het vakantie geld wat we aan het einde van deze maand verwachten moet een grote boost kunnen geven in het aflossen. Ook is er inmiddels bekent dat het bedrijf waarbij manlief werkt een mooie winst geboekt heeft waarvan wij een graantje mee pakken. Ook dat bedrag zullen we gebruiken om de lening af te lossen. En met die gegevens in ons achter hoofd hebben we er vertrouwen in dat het lukt. Word vervolgd.

Er word wel eens geroepen dat brutale de wereld hebben. Dat het echt zo is hebben we aan de lijve onder vonden.

Wij zijn meestal niet zo van de klant tevredenheid onderzoekjes. Hebben we een klacht laten we het er meestal maar bij. Dat juist melding maken en er wel iets mee doen loont kwamen we de afgelopen maand meerdere keren achter.

We plaatsten een bestelling hondenvoer. Omdat dit gaat om diepgevroren versvlees is het noodzakelijk om thuis te zijn. Omdat ik die hoeveelheid zelf niet kan tillen is het van belang dat manlief ook thuis is. Helaas moesten we dan een express bezorgings optie aanvinken waar we extra voor moesten betalen. Jammer maar helaas het is niet anders de hondjes moeten toch ook eten.

Op de app kreeg manlief al snel een bericht dat het tijdsvlak aangepast was. Het zou nog net gaan in combinatie met zijn afspraken dus geen probleem. Echter ook op de aangepaste tijd verscheen er geen bezorger. Omdat manlief toch echt naar zijn afspraken moest besloot ik dat ik het dan zelf zou aannemen. Verre van ideaal maar goed het is niet anders. Ik wachte en wachte maar de hele middag geen bezorger? Misschien zou het in de avond komen? Omdat het om versvlees ging hoopte ik niet dat ze over zouden gaan op een levering de volgende dag met als resultaat kilo’s ontdooid vlees. Ik wachte en wachte maar nee ook in de avond geen bezorger te zien.

De volgende dag waagde manlief een telefoontje naar de fabriek van het vlees om te vragen of het goed was gegaan met de bestelling aangezien we geen bezorger hadden gezien? Was het misschien op een verkeerd adres geleverd? Was er vertraging? Al snel zag de medewerker in het systeem dat er iets fout gegaan was en zou savonds privé onze bestelling komen afleveren. Voor het ongemak hadden ze er 3 porties van 500gr vlees extra bij gedaan. Toch een fijne compensatie.

Helaas bleek er in de levering van het vlees een flink stuk zacht plastic te zitten. Dat leek ons niet bepaald de bedoeling en niet de kwaliteit waar ze voor staan. Manlief besloot om er foto’s van te maken en wederom contact op te nemen met de fabriek. We ontvingen een mail dat ze het gingen uitzoeken. Enkele dagen later kregen we reactie terug dat het onderzoek had uitgewezen dat er iets mis gegaan zou zijn in het productie proces en dat ze ons ter compensatie bij onze volgende bestelling enkele rollen extra vlees konden toestoppen of we konden de keuze maken voor een 10% korting op de volgende bestelling. Wij kozen voor de korting.

Omdat de honden ook speciale gedroogdvlees brokken eten bij deze fabriek vandaan en die langer houdbaar zijn leek ons de korting verstandiger. Zo geschiedde we plaatse een bulkbestelling van maar liefst 100 kg gedroogdvlees brokken en ontvingen een fijne korting.

Als het goed is kunnen we 6 tot 8 maanden toe met deze hoeveelheid. Dat is namelijk afhankelijk van de groei en ontwikkeling van de honden. Door in bulk te bestellen ondervangen we de komende maanden gelijk het probleem van het bezorgen. Ik moet zeggen dat ook dat rust geeft.

Bij de supermarkt plaatsen wij regelmatig een bestelling voor glutenvrij brood voor jongste zoon en mij. Meer dan eens gaat er iets niet helemaal goed. Is de bestelling slechts voor de helft aanwezig omdat er een deel per ongeluk met een andere klant mee gegeven is of word het helemaal niet geleverd. Normaal gesproken houd ik er altijd rekening mee om op tijd te bestellen zodat als er wat mis gaat wij thuis nog een brood als back up hebben en niet mis grijpen. Jammer genoeg was dat deze keer niet het geval. Toen ik bij de supermarkt aan kwam en hoorde dat er helaas iets mis was gegaan in hun systeem en dat er dus niets was binnen gekomen vertelde ik de gene van de afdeling dat we nu dus wel een probleem hadden aangezien we thuis ook door het brood heen waren. Tot mijn verbazing gaf ze aan dat ik een glutenvrij brood mee kon krijgen uit het schap met houdbare producten. Dat ik uiteraard niet voor dat brood hoefde te betalen ivm klanttevredenheid. Dat is nog eens service!

Drie keer is scheepsrecht? Het is weer tijd voor de apk keuring van onze auto. Voorafgaand aan de apk keuring doet manlief altijd het onderhoud aan de auto zelf. Deze keer moesten de veren voor vervangen worden en nog wat dingen. Manlief gaf aan hier eigenlijk bepaald gereedschap en een straalcabine voor nodig te hebben. Over die straalcabine had ik manlief al vaker gehoord. Al meerdere keren heeft hij projecten gedaan waarbij hij mis greep. Na overleg vond ik dat het nu dan toch echt tijd was om de benodigde gereedschappen en straalcabine te bestellen. De Auto voor onderhoud naar de garage brengen is vele malen duurder. Dus een prima investering naar ons idee. Helaas bleek dat er tijdens het vervoer van de cabine iets mis gegaan was waarbij een poot helemaal verbogen en los was. Gelukkig is manlief handig genoeg om dat soort dingen zelf te repareren. Toch stond ik er op dat manlief er eerst een foto van zou maken voordat hij het zou oplossen. Een dag na de bestelling ontving manlief een klanttevredenheids onderzoek van het bedrijf via de mail. Manlief gaf aan tevreden te zijn maar dat hij het jammer vond dat het product waar je een hoop geld voor betaald beschadigd geleverd is. Al snel ontving manlief een mail van het bedrijf of hij misschien foto’s zou kunnen toesturen. Manlief stuurde de foto’s op en gaf ook aan dat hij het inmiddels zelf al had verholpen. Het bedrijf gaf aan dat het zeker niet de bedoeling is dat producten op deze manier geleverd worden en ter compensatie zou hij een cadeaubon opgestuurd krijgen. Inderdaad 2 dagen later lag er een cadeau bon ter waarde van 25 euro op de mat.

Zo ondervonden wij afgelopen maand maar liefst 3x dat het dus loont om er toch een melding van te maken als producten niet helemaal aan je verwachtingen voldoen. Normaal gesproken zouden wij van het gevonden plastic in het vlees geen melding gemaakt hebben maar gewoon het stuk plastic in de prullenbak gegooid hebben. Bij de bestelling van het brood zouden wij de bestelling opnieuw plaatsen en thuis ons back up broodje opeten. Geen probleem iedereen maakt wel eens een fout. Manlief zou zonder een melding te maken de straalcabine repareren om er vervolgens met volle tevredenheid gebruik van te maken.

Maken jullie melding van dit soort dingen? Of neem je genoegen met een product wat niet helemaal 100% aan je verwachting voldoet?

Het leek allemaal zo voorspoedig te gaan. Maar helaas was het snelle herstel van pixel maar schijn. Pixel bleef last houden van diarree. Om de haverklap stonden we buiten met haar en we merkte dat ze echt niet lekker was. Een pup van een paar maanden oud vol in de groei en zo ziek. Daar moet je direct actie op ondernemen. Meerdere keren brachten we dan ook een bezoekje aan de dierenarts. Lichamelijk een hond in prima conditie. Prachtige bouw, ziet er goed uit. Op het oog niets aan te zien. De dierenarts wist het ook niet. De cocciodiose was bestreden dus dat was niet meer de boos doener.

Dus kwamen we overeen dat ze door de medische molen zou gaan om uit te zoeken wat er aan de hand was met haar. Eerst werden er foto’s genomen. Om te kijken of er misschien niet iets in haar maag/darm kanaal zat wat er niet thuis hoorde. Gelukkig konden ze niets vinden op de foto. Pixel kreeg medicatie mee naar huis om haar maag/darm stelsel mee tot rust te brengen en ons werd verzocht haar ontlasting 3 op een volgende dagen op te vangen.

Het ontlastingsmonster zou dan worden opgestuurd naar het labratorium voor een uitgebreid onderzoek om te kijken wat de oorzaak zou kunnen zijn van haar klachten. De uitslag liet een ruime week opzich wachten. De uitslag luide een gezonde hond waar behalve de diarree niets op aan te merken was.

Onder tussen bleef pixel ziek. De dierenarts concludeerde dat de medicatie tegen de parasiet haar darm flora had aangetast en dat het tijd nodig zou hebben tot het volledig zou herstellen. Bij die bevindingen kon ik me wel vinden. Het advies was vooral geduld te hebben en niet van voeding te wisselen. We moesten er rekening mee houden dat het herstel toch wel weken of maanden zou gaan duren. En dat klopte. Het is inmiddels mei en nu kunnen we zeggen dat haar ontlasting voor zo’n 80% van de tijd in orde is.

Helaas was het niet alleen pixel die ons met gillende gympies naar de dierenarts liet gaan. Hoewel monster gelukkig geen last had van haar darmen bleek ze wel last te hebben van een cherry eye. De eerste keer dat ik het zag schrok ik er dan ook van. Ik wist niet zo goed hoe te handelen en omdat het derde ooglid best uitpuilde kon ze haar oogje niet meer sluiten met oog irritatie als gevolg. Oogdruppels en een operatie was het advies van de dierenarts. Echter was monster nog veel te jong om veilig onder narcose te gaan en wachten tot ze wat groter zou zijn was toch eigenlijk wel noodzakelijk. De operatie werd gepland voor eind februari. Omdat we een week voor de operatie nog een afspraak hadden staan voor de puppy prik hebben we na overleg met de dierenarts besloten om de operatie uit te stellen. De dierenarts die de operatie zou doen adviseerde om te wachten tot ze volgroeit is. De narcose zou te risico vol zijn.

Even bij komen na een wandeling

Inmiddels hebben we wel geleerd dat je het met een simpele beweging zo weg kunt masseren. Dit laat monster prima toe en binnen enkele seconde is haar derdeooglid weer op zijn plek. Tot nu toe loopt ze het elke keer op tijdens het stoeien met pixel. Zodra het gebeurd komt ze naar ons toe om het weg te masseren en gaat ze weer verder met stoeien. Wij hebben niet het idee dat ze er veel last van heeft. Dat heeft ons doen besluiten dat we het voorlopig nog aan kijken hoe het zich ontwikkelt. Het zou zelfs kunnen dat ze door de groei er overheen groeit. Daar duimen we voor.

Een powernap samen met jongste😍

Verder is het een heerlijk stel bullen. We beginnen hun eigen karaktertjes steeds beter te leren kennen. Pixel is echt een wilde bras erg ondernemend en heel eigenwijs. Monster is heel voorzichtig en zoekt naar goedkeuring. Dat merken we buiten heel duidelijk. Als ze aan het spelen zijn op het speelveldje hoeven we monster maar aan te kijken en ze komt al naar je toe gerent. Pixel kunnen we roepen wat we willen maar die komt pas bij ons terug om aan te lijnen als zij vind dat het daar tijd voor is. Het gehoorzamen moeten we de komende maanden flink aan blijven werken bij pixel terwijl dat bij monster vanzelf lijkt te gaan.

Het leuke aan het stel is dat waar de een gaat de ander ook te vinden is. Samen spelen en dan het liefst met het ding wat de ander heeft. Gelukkig zijn de wel goed in delen dus loopt eerst de een parmantig een rondje door de kamer met het speelgoed om vervolgens aan de ander aan te bieden zodat die ook een rondje kan paraderen. Dat over geven van speeltjes kunnen ze soms heel lang volhouden. Maar ook wilde spelletjes waarbij ze flink door de kamer rennen of met elkaar stoeien vinden ze leuk.  Ze kunnen ook zo heerlijk tegen elkaar aan kruipen om te gaan slapen. Waarbij ze regelmatig een pootje om elkaar heen slaan. Willen ze echt even alleen zijn, proberen ze zich te verstoppen achter het gordijn de ene keer met meer succes dan de andere keer. 

Het middag slaapje zit er inmiddels ook helemaal in. Tussen 1 en 3 lig ik meestal op de bank te rusten. Op het moment dat ik de deken te voorschijn haal en me op de bank wil nestelen kruipen ze gezellig bij me. Het is dan ook meer regel dan uitzondering dat we met zijn drie luid liggen te snurken. Al met al geniet ik ernorm van onze bulledames.

Elke keer denk ik ja! daar kan ik een leuk stukje over schrijven. Vol goede moed begin ik aan een stukje. Raak afgeleid en schrijf het niet af. Op het moment dat ik er weer aan denk dan is het hele stuk niet meer relevant of zijn er zoveel wendingen waardoor het een chaotische brij van woorden is geworden. Dat heeft mij afgelopen maanden al meerdere keren doen besluiten om het stukje te verwijderen inplaats van te publiceren. Ik merk dat het ook steeds lastiger word om daadwerkelijk de stap te zetten om iets te schrijven. Hoe langer de stilte hoe moeilijker de come back.

Dat heeft mij de afgelopen weken ook ruim de tijd gegeven om na te denken over wat ik wil met mijn blog. Wil ik verder met schrijven of wil ik op een andere manier mijn stem laten horen? Of wil ik me meer gaan concentreren op andere hobby’s. Eerlijk? Ik ben er nog niet over uit wat ik wil. Wel kan ik vertellen dat ik voorzichtige stappen heb gezet met iets wat ik al heel erg lang wil. Namelijk live streamen op YouTube. Na uren te hebben gestoeid met een camera set up lijkt dat nu gelukt en heb ik mijn eerste uur streamen er op zitten. Hoewel dat erg spannend was, was het ook ontzettend leuk.

Hoe het zal lopen met mijn blog? De tijd zal het leren…

Enige tijd geleden kwam jongste uit school naar me toe met de vraag mag ik met dat kindje spelen? Heel even stond ik met mijn mond vol tanden en toen wist ik uit te brengen bedoel je … Ja die bedoel ik. Natuurlijk schat, we zullen eens kijken wanneer we wat kunnen afspreken.

Iedereen kent ze wel. Het gezin dat alles voor elkaar lijkt te hebben. Waarvan de kinderen diverse clubjes bezoeken en overal in uit lijken te blinken. Waarbij moeders altijd vooraan staat terwijl ze er ook nog een carrière naast heeft. Een onvermoeibare duizendpoot. Nou ja, dat is hoe ze overkomt.

Samen met de moeder van het kindje maakte ik de afspraak dat ze daar zouden gaan spelen. Niet zonder reden aangezien mijn energie niveau de laatste tijd ver onder het nul punt gezakt is. Het moest een maandag zijn, want de maandag was voor speeldate’s. Helemaal prima maandag zal het zijn.

Vandaag was het zover, het speelafspraakje. Omdat ik vergeten was om mijn telefoonnummer te geven moest ik als nog richting school. Kon ik gelijk jongste nog een allergeen vrije versnapering toe stoppen. De school was inmiddels uit maar de moeder zag ik nog nergens. Geen probleem we wachten wel even. In de natte sneeuw en snijdende wind duren 5 minuten best lang. Het kindje spotte moeder en rende er enthousiast op af ik liep samen met zoontje haar kant op. Al schor voetend bekende ze dat ze het speel afspraakje vergeten was en dat het echt niet uit kwam vandaag bij haar thuis. Daar sta je dan in de kou op het plein met het gevoel alsof je de marathon hebt gelopen, twee beteuterde gezichten keken me vragend aan. En ik? Natuurlijk zei ik ja! Pff waarom. Waarom kon ik niet gewoon nee zeggen? Ze gaf me haar telefoon nummer en vroeg me nog even ons adres te appen. Natuurlijk geen probleem! Tot straks.

Bij thuis komst wist ik een ding al zeker. Als ik zou gaan zitten zou ik niet meer overeind kunnen komen. Dus de enige optie was om In beweging te blijven en ver over m’n grenzen heen gaan. Want ik wilde niet die moeder zijn die de hele middag met een kopje thee op de bank zit. Ik besloot dus eindelijk de berg groentes uit de koelkast een door de keukenmachine heen te gooien en zo panklare wokgroente pakketjes te maken voor in de vriezer. Terwijl ik tergelijker tijd een heerlijk gerecht bereide.

Het was een lange tot straks, een lange lange tot straks. Ik heb de hele middag geprobeerd de klok vooruit te kijken maar helaas. De combinatie bleek niet echt heel succesvol te zijn. Beide kinderen zaten niet bepaald op dezelfde lijn wat interesses betreft. De een wilde dit niet en de ander dat niet en zo gingen er vele minuten verloren. Ik ben niet iemand die de kinderen gaat entertainen. Zoontje had een gast dus zal hij dus ook zelf voor die gast moeten zorgen. Twintig minuten voor ophaal tijd was er eindelijk een compromis gesloten en werd er gespeeld.

Zelfs manlief kon het niet laten om een kwartier voor ophaaltijd nog even de stofzuiger en stoomreiniger door de woonkamer te slingeren. Toen was eindelijk het moment daar, het einde van het speelafspraakje. Wat schetste onze verbazing? Het was niet moeder die het kindje kwam ophalen maar vader. Tja, moeder heeft haar dag niet vandaag. Aha! Dus toch. Zelfs een onvermoeibare duizendpoot zit het niet altijd mee. Niets is wat het lijkt.

Dus de rest van de avond kan ik weer heerlijk op de bank kruipen met het kopje thee en voor de volgende keer, dan zeg ik tegen deze speeldate gewoon nee!